Weblog

 En we zijn alweer bijna aan het einde van de tweede adventszondag. Het was een druk weekend, maar ik kijk met voldoening terug op de werkzaamheden die verricht zijn. Een getouw dat hersteld is, maar weven gaat nu eventjes niet. De kamer staat op zijn kop, alle werkzaamheden zijn doorgeschoven tot en met februari. En dan kan ik weer een ketting gaan opzetten en werken. De bomensnoei is zeer tot tevredenheid uitgevoerd, de oogst aan bladeren zal volgend jaar een deeltje van dit jaar zijn. En we zullen heel wat meer licht in de perken en op de vijver hebben. We gaan het zien.

Vrijdagavond, veel vroeger dan aangekondigd, was onze man uit Oosterzele al present. Alle andere herstellingen waren zó vlot verlopen dat hij nu ruim tijd had om naar het mankement te kijken.
Na de hartelijke begroeting, "met of zonder mondkapje?", wilde hij meteen aan de slag. 
    
Na een gedeeltelijke demontage van de kettingboom kon het asje losgemaakt worden uit de kettingboom. Dit is het onderdeel waarmee je de hele boom kunt laten draaien. Om een gebroken onderdeel te vervangen moest de hele achterkant gedemonteerd worden. Dan zag je waar het gebroken onderdeel in de boom zat. Op de plek van zijn vinger zit een gat waar dit asje in past. Door de spanning op de ketting, vooral bij het doordraaien, is dit pennetje gebroken, in drie stukken. Onze man had reservemateriaal bij zich, kon de pennen vervangen, terugplaatsen in de boom en met hulp de hele kettingboom weer vastzetten in het frame.
"Een dingetje van niks!", zou Toon Hermans gezegd hebben. Maar wel essentieel. En nu functioneert dit deel van het getouw als vanouds. Dan speelt de vraag op: "Stoppen of toch nog wat doen?". Ik vrees het laatste.

En vanmorgen, op de afgesproken tijd stonden drie "houthakkers" in de tuin. Gewapend met zagen, touwen, klimijzers, ladders trokken ze na een korte goeie morgen de tuin in. 
Gelukkig was het droog, het zag er zelfs veelbelovend uit. Binnen de kortste keren hing de specialist al aan wat touwen in de eerste boom. Met kunst- en vliegwerk balanceert hij van tak naar tak, zet de zaag in de gekozen tak en met een zacht zoemend zuchtje valt die tak naar beneden. Daar staat één van de twee collega's gereed om die tak af te voeren naar de wei, naar de natuurlijke afzetting. 
Zoals alle werklui die doorwerken hebben deze mannen ook het belangrijkste materiaal opgeborgen in de koelbox! Maar verse koffie met wat lekkers, dat is niet te versmaden.
De zager werkt met een zaag, gevoed door een accu, fluisterzacht. Hij noemt het zelf een genot. Het overleg met z'n drieën gaat per microfoon en luidspreker in de oorbescherming. 
Dat levert minimaal geschreeuw op om iets aan te wijzen of een waarschuwing te geven als takken vallen.
   

Ze waren al aangekondigd, ze werden geleverd met een dag vertraging, maar nu stonden ze dan toch te pronken in de fitnessruimte: de nieuwe apparatuur van Technogym! Zes fonkelnieuwe martelwerktuigen! Uit een roman van Heinrich Böll is me een zin bijgebleven: "Es zittern die morschen Knochen!", een vrolijk stukje over ouder worden. Behalve "Gezitter" zal er ook veel gekraak, gesteun, gezucht te horen zijn en naar adem gehapt worden.
 Dit zijn twee nieuwe loopbanden. Vol snufjes, uitgerust met allerlei digitaal geweld, mogelijkheden om gegevens op te slaan, keuzemenu's te over. Behalve deze loopbanden staat er een apparaat dat traplopen mogelijk maakt zonder dat je ook maar één stap verder komt. Of een etage hoger. Je kunt alleen maar naar boven. Daarom hebben we deze machine gedoopt "Scala de Monte Silvia degli Giteki". Dit naar aanleiding van de trap over de Wilhelminaberg in Landgraaf, een trap die ook bijna eindeloos lijkt. Het is nu nog allemaal oogverblindend schoon, werkt zonder haperen en we hopen maar dat we er snel weer gewoon op werken kunnen. Nu zijn nog beperkende maatregels van toepassing. 

Vanmorgen, in alle vroegte raadpleegde ik de mailbox. Wat schetst mijn verbazing? Een mail van Thomas uit Gent. Morgen moest hij voor herstellingen in Luik zijn, en dan was hij toch in de buurt. Of hij dan,'s avonds, nog kan komen kijken naar het vervelend mankement? Van mij mag dat. En dat betekent dan eigenlijk dat ik het stoppen even zal opschuiven. Of ik dan heel blij ben? Ja en nee. Dubbel gevoel. We zien wel hoe het loopt.
Een andere mail was een bericht van de dakdekker die zaterdag zou komen werken. Vanwege de vele regen was hun hele schema in de war, we schuiven door naar 2022! 

Met vooruitziende blik had ik dit jaar, in overleg met mijn betere helft, een reis naar Oberstdorf geboekt met een andere trein dan die van voorgaande jaren. Dat had verschillende redenen. De "ouwe" trein had vooral compartimenten voor 6 personen. En meestal was zo'n ruimte vol bezet. Om nu in deze tijden met 6 personen op elkaar gepakt te zitten zweten achter een Duits mondkapje leek ons niet zo aantrekkelijk. En de humor van veelal Duitse reizigers, nou ja.... Voordeel van deze trein is dat je vanaf Keulen in één reis door naar Oberstdorf gaat, zonder overstap.
Daarom had ik een reis gekozen met twee overstappen, maar dan wel een ICE, die veel sneller reist en die open wagons en zitplaatsen heeft. Modernere rijtuigen met makkelijkere instap, een voordeel met twee koffers.
We zouden dan vroeger aankomen. Nog een voordeel.
De tweede gewijzigde keuze was dat ik niet de meest goedkope reis boekte, maar een mogelijkheid met annuleren tot één dag voor vertrek. En daar hebben we nu voordeel van. Binnen 5 minuten was de annulering gedaan.
Een tegoedbon, geldig tot 2024, werd digitaal verzonden.
En daarmee is de wintervakantie definitief gecanceld!
Geen gepieker zullen we wel, zullen we niet. 
De reactie van ons hotel was veelzeggend.
Zij voorzien een zware winter, Oostenrijk is in lockdown, hoe het zich ontwikkelt is nog maar de vraag.

Corona of niet, lockdown of geen lockdown, winkels open tot 17.00 uur of later, geen kroeg, geen theater, geen film, wat blijft zijn vaste waarden.
Vandaag is de eerste van vier adventszondagen. En traditioneel wordt dat gevierd met een adventskrans of met een verwijzing daar naar.
 In vroegere jaren knutselde ik een krans met spullen uit de tuin. Wel steeds gecombineerd met een mooi lint, wat ander herfstoogst, een blinkend kerstfiguur of iets dergelijks. En dan steeds vier kaarsen, die staan voor vier zondagen. Elke zondag een kaars meer. Ook kocht ik soms, uit tijdgebrek, een complete krans bij de bloemist. Ook mooi, maar minder eigen. Sinds een paar jaar combineren we de adventskrans, de adventsgedachte met het orkest dat traditiegetrouw op deze dag de zwarte kast in beslag neemt. Jaarlijks groeit dat ensemble met twee figuurtjes. We waren op tijd in Aken om de aankoop van dit en het vorige jaar te doen.

Gisteren werden van regeringswege opnieuw maatregelen bekend gemaakt die een poging moeten zijn om de coronapandemie te stoppen of iets minder hard toe te laten slaan.
We zijn al voorzichtig, gaan nauwelijks ergens op bezoek, houden wel onze fitness aan.
Gisteravond was de laatste spinningles op vrijdag. Jammer, maar we volgen de instructies op. Voorlopig gelden de regels drie weken, dan moet duidelijk zijn of het geholpen heeft. En als dat niet het geval is dan worden er nog drie weken aan toegevoegd.
We zullen het zien.

Om de risico's zo gering mogelijk te houden heb ik gisteravond onze winterweek in Kleinwalsertal geannuleerd. Ooit dacht ik dat, als op vakantie gaan niet meer kan, deze wintersportvakantie de allerlaatste zou zijn die niet meer door zou gaan. Maar toen had corona een volledig andere betekenis.
't Kan verkeren...

De reacties op het artikel in Journaal van Beekdaelen zijn erg enthousiast en ook heel positief.
En dat is goed om te lezen of te horen. We hebben er genoeg moeite voor gedaan. Ik niet alleen, ook de regisseur, cameraman, producer, scriptbedenker.
Zeker ook noemenswaard de acteurs die volop meewerkten om het verhaal goed over te laten komen.
Iemand vroeg al of dit een lokale soap werd. Ja, dus. 
Er zijn al aardig wat aanvragen gekomen om de familie van Straeten, of delen daarvan, uit te nodigen omdat men zeker ook interessante onderwerpen heeft.

En verder? De ene na de andere grijze dag volgt op elkaar. Nauwelijks zon, halve en hele dagen miezerige regen, berichten over klimmende coronagevallen, er is weinig animo om iets te ondernemen. Verleden woensdag hebben we dan wel een stevige wandeling gemaakt, de auto had zijn APK, en we maakten van de gelegenheid gebruik om die op te halen na een wandeling van anderhalf uur. 
Van beneden klinkt een melodie die mijn betere helft instudeert op de piano. Dat reken ik dan tot de lichtpuntjes op een verder grijze dag.

Het afbreken en wegzetten van de boekenrekken in de kamer waar gewerkt gaat worden vordert rustig aan. Maar wat je hier weghaalt, moet elders neergezet worden.

 

Vandaag heb ik de definitieve versie gekregen en, natuurlijk, bekeken.

https://vimeo.com/643539802/3e75de388f 

Het is ook te vinden op youtube, dat zou ook vandaag gelanceerd worden.
Wanneer je Hans Jongen intoetst, krijg je het hele filmpje te zien.
De foto aan het begin is gemaakt door Katja Waltmans, Schinveld.

De middaguren hebben we vandaag benut om een frisse neus te halen. Op aanraden van de coronaboys moeten we veel verse lucht halen. Ventileren, wandelen, op afstand blijven.
En daar houden we ons zo veel mogelijk aan. Je hoort steeds meer verhalen van dubbel gevaccineerden die tóch weer besmet raken en alle symptonen van corona ondergaan. We zijn tot nu toe gespaard gebleven.

Vanmorgen vond ik bij de mail de ruwe tekst van het interview dat Katja gisteren heeft vastgelegd in woord en beeld. Er waren een paar zaken die anders moesten, die heb ik gecorrigeerd en teruggestuurd. Het is wat, zo'n officiële presentatie. Maar het is ook heel speciaal om mee te werken. Ik krijg na de publicatie wat foto's van Katja. Die mag ik op de blog plaatsen!
Laat je verrasssen.

Vanmiddag was een fotografe op bezoek die wat foto's kwam maken om te plaatsen bij het artikel dat in het weekblad van Schinveld e.o. wordt geplaatst! Wat slechts een halfuurtje zou duren, groeide uit tot een sessie van bijna anderhalf uur. Heel wat opnames, uit allerlei onverwachte hoeken, het gesprek ging ook over de beelden die ik wel eens maak en heel veel over de weverij. Ik ben heel benieuwd naar het resultaat. Komende dinsdag wordt het blad bezorgd.
Het was een aangenaam gesprek.
En vanmorgen kreeg ik de ruwe versie van het filmpje dat ook dinsdag gelanceerd gaat worden.
Ik hou u op de hoogte.