Weblog

Vanavond heb ik weer eens een uur of wat langer aan de vogel gewerkt.
Was smelten, kwast soepel maken in de was en dan wordt de stronk ingesmeerd, om vervolgens de onderdelen aan elkaar te "plakken".
Ik had al geschreven dat er brokken afvielen, die heb ik nu naar eigen inzicht gehergroepeerd.
Snoeihout van de duivelswandelstok werd zodanig geknipt dat ik er poten van kon vormen.
Voorlopig staat er een kop op, om de richting aan te geven.
Ik geef het toe: hij/zij lijkt voorlopig nog op een twijfelachtig soort kip, met drakenkopje.
   

Het enige nieuws over het getouw is dat er geen nieuws is!!
Helaas.
Misschien moeten de mannekes uit het Gentse weer eens aangespoord worden.
Ik ga er nog steeds van uit dat ze hun best doen om zo snel mogelijk te repareren wat gerepareerd moet worden.
En als niets meer helpt,  helpt een kaarsje bij de patroonheilige van de wevers vast en zeker wel.
         

Of het zo moet zijn: de patroon van de wevers is Johannes de Doper! Dat is de heilige aan wie ik mijn naam te danken heb.
Maar...het was oorlog, 1942, dus schaarste. En daarom heet ik slechts Hans, punt uit.
Maar mijn naamfeest werd vroeger op 24 juni gevierd, dat dan weer wel.
Deze Johannes is van veel meer ambachtslieden de patroon.
En, omgekeerd, de wevers hebben meer schutspatronen.
Vind dan maar eens de goede!
De keuze tussen een ikoon en een speelkaart is wel heel gauw gemaakt.....

We hadden nog een vrije reis! En daar moet je gebruik van maken.
In tegenstelling tot alle negatieve berichten, we hebben, zonder wat voor obstakels en belemmeringen ook,
punctueel gereden.
Naar Amsterdam.
Tiny wilde naar een tentoonstelling in de nieuwe kerk.
Het had niet helemaal mijn voorkeur, maar eenmaal binnen was het een heel mooie presentatie.
Hoogtepunt voor mij was een wandtapijt, geweven door Grisha Bruskin: the alefbet tapestry.
Daar word je stil en nederig van!
Vijf doeken, samen 1050 cm lang en 280 cm hoog.Een werk waar twee (!) jaar aan gewerkt is. Wol, zijde en katoenen garens.

Klik met de rechtermuisknop op de foto, kies afbeelding bekijken en U hebt een vergrote presentatie.
Klik op de pijl rechts boven om terug te keren in de weblog.

Dat valt nog behoorlijk tegen. Misschien moet ik de heilige van deze dag aanroepen om wat steunwerk te verlenen.
Josef was toch timmerman, hij kan zeker wat verbindingen leggen.
Want was is gebeurd?
Ik was bezig om het geheel met was te versterken, om daar dan weer op verder te bouwen.
Een beetje te hard geduwd, breekt een stuk af. Even later nog een brok.
De stronk is veel verder in staat van ontbinding dan ik gedacht had.
Met touw en was moet ik het geheel aan elkaar zien te construeren.
Dat wordt heel spannend!

Soms heb je stomweg geluk. We werkten in de tuin, alle restanten van de winter werden bij elkaar geharkt
en op de composthoop gegooid. Daar kan het dan verder vergaan en tot stof wederkeren.
Ik schopte tegen een oude stronk van een fruitboom die hier ooit stond.
Stronk breekt af, valt op zijn kant... en het wás er!

Het woog bijna niks, maar toen ik hem op de verlaten steen legde, de steen waar een van de dames zat,
werd de stronk een vogel in de laatste vlucht.
Een beetje een gewonde, klauwende vogel.
Nu staat hij binnen, ik ga er aan werken om het beeld dat ik had, tot bééld te vormen.
Na lange tijd staat het pannetje was weer op de kookplaat.

			Dit is het beste: wagenwijd open naar het nieuwe tiental jaren!!
Gesloten houden...toch maar niet.		Of op een  kiertje......misschien..

Tja, die voordeur.. Ik heb er veel reacties op gehad. Niet zo zeer per weblog, als wel direct.
Vooral veel vragen wat dat betekent. Ik heb het al uitgelegd.
Ik kies de derde mogelijkheid en daarmee kan ik starten aan een nieuw blok van tien jaar.
Hoe het me vergaat, ik hou U op de hoogte.

Stipt om negen uur stond de rooie bus van en met Thomas voor de deur.
Met twee kisten gereedschap toog hij direct naar boven. Ik heb het probleem gedemonstreerd en hij ging aan het werk.
Niet zo heel lang, té complex om hier aan te werken.
We hadden beiden slechts een uurtje tijd, om heel verschillende redenen.
Om het verhaal kort te maken: het clavier en een deel van de electronica is mee naar Gent.
Het gaat zeker veertien dagen duren, afhankelijk van hoeveel tijd Peter heeft.
     

Het getouw staat er een beetje onttakeld bij, in afwachting van betere tijden. De magneetspoelen weg, 24 veertjes hangen doelloos te treuren.

Vanmorgen al heel vroeg kwam een mail van Thomas uit Gent. Hij wil zaterdag het clavier komen halen.
Het bevestigend antwoord is al gestuurd, ik hoop dat het nu zal lukken.

En van Thomas kreeg ik de mededeling dat hij er rond 09.00 uur zal zijn, om dan tegen 10.00 uur weer te vertrekken.
Het lijkt allemaal niets, voor mij is het wel heel belangrijk dat het zaakje weer naar behoren functioneert.
Er staan nieuwe opdrachten te wachten van, gelukkig maar, geduldige mensen, die vooral zeggen,
"Jaag maar niet, zorg eerst maar dat alles in orde komt."
En dan hebben ze het ook over de ongemakken die met de oude dag(!) komen.
Wel fijn om zo veel ruimte te krijgen.

Voor wie de foto's  niet kan vinden: rechts bij het bericht staat: lees verder.
Door daar te klikken komen de foto's in beeld.
Daar kunnen dan ook reacties geschreven worden.
Onze dierbare burenvrienden vonden het kennelijk aan de tijd om mij met een oppepper te verblijden:

een prachtig boek met heftig-erotische prenten van Aad de Haas.
Je zou niet meer aan slapen toekomen!
En een andere vriendin wil graag het dagelijks huiselijk geluk ondermijnen of bevestigen.
Zij brengt het nieuwe boek van H.Voskuil: de buurman. Na alle delen het bureau kan het bijna niet meer erger.
Gekissebis op de vierkante millimeter!

En het cadeau dat ik van mijn betere andere helft kreeg, spande helemaal de kroon.
Een stiertje van Wim Steins!!

Daar word je graag 70 voor.

En dat was nog niet alles.
Eén van de meest trouwe medespinners, in dit geval spinsters, had vóór gezorgd.
Op de dag van mijn verjaardag, ergens in de sneeuw van de Kleinwalsertaler Alpen, verraste Tiny me
in alle vroegte met een klein pakje.
Toen ik het openmaakte, was al gauw duidelijk wie hier weer heel vlijtig geweest was.
Een washandje xl, geschikt voor mijn grote kwanten, met ingeborduurde naam!

En het gaat maar door. Weer terug bij Gitek kwam diezelfde vlijtige bloem met een groot cadeau.
Een bijpassend badlaken voor na de douche.
Ik ben er erg blij mee.