Weblog

Helaas heeft het getouw roet in het eten gestrooid! Waar ik helemaal niet op rekende was dat er nóg een schacht op eigen houtje aan de gang ging.
Mijn betere helft ontdekte bij een eerste blik dat er iets niet klopte. En bij nadere controle was dat inderdaad zo!
Aan de onderkant van de derde rij waren een groot aantal vlotters gevormd.Verder uitzoeken leverde de boosdoener op, schacht 14 haperde dan wel, dan niet.
Er bleef niets anders over dan contact with the Belgian connection!
Aldus geschiedde, hij heeft ruimte in de agenda en komt morgen, als alles goed gaat met weer en drukte, naar hier om te zien wat er gedaan kan worden.
 

Eerst maar eens het weven.
Vol goede moed begon ik met de eerste inslagen te doen en al gauw werd duidelijk dat dit een mooie, aparte shawl gaat worden.
De kleuren die gekozen waren en de linnen die ik nieuw gekocht had leveren een kleurig geheel op.
 

Met een ruime dag vertraging heb ik gisteren de bestelling ontvangen.
En ik ben zo snel mogelijk aan het werk gegaan.
Scheren, opbomen, en vandaag al doorhalen door de hevels.

Het had zo mooi kunnen zijn.
Nieuw garen besteld, de aankondiging krijgen dat het pakket 's anderendaags zal bezorgd worden.
Komt een nieuwe mededeling dat het erg druk is. 
Dat het later wordt. Kan zelfs tot 22.00 uur.
Niets.
Vandaag vergeefs gewacht op tante Pos.
Komt de witte bus eindelijk en wil zo maar voorbij rijden. Ik kan hem aanhouden.
"Voor U heb ik niks."
"Het zou gisteren al besteld worden!"
"Het is een chaos bij ons. Misschien morgen. Maar vandaag zeker niet meer."
Dus wachten, kostbare dagen gaan voorbij, en Kerstmis nadert met rasse schreden.
Geluk bij een ongeluk: de "klant" is heel begripvol.

Toen de ketting opgeboomd werd, waren we al bezorgd over het groot aantal draden dat alle kanten opfladderde.
Om het goed te doen zou ik elke draad apart moeten rechttrekken om zo alle losse stukjes in het gareel te krijgen.
Een onbegonnen werk! Dat zou zeker twee dagen werk kosten en of het dan wel goed zal gaan....?

Een tweede nacht onrustig geslapen en liggen denken en plannen hoe nu verder.
Uiteindelijk was er maar één oplossing. De ketting weer vastbinden, kruis zekeren, en alles van het getouw halen!
Toen ik het mijn betere helft zei was ze niet echt verbaasd. 
Na het ontbijt heb ik de daad bij het woord gevoegd! En echt, een hele opluchting.
Het prakkizeren leverde een alternatief op. Ik bestel linnen om daar de ketting van te scheren.
En dat is ondertussen gebeurd. Met een uitleg waarom.

Wat met de geschoren ketting zal gebeuren, dat is iets van later.

Voordat je kunt weven moet er een hoop voorwerk gedaan worden. Dat heb ik al menige keer laten zien.
Pas nog noemde een lezer werken met zijde :"Een droom!"
 Dat vond ik ook, totdat ik vanmiddag de geschoren ketting op het getouw zette en ging opbomen. Zijde is wispelturig spul. Met wat wrijving ontstaat er statische electriciteit. Het kleeft aan alles wat voorbij komt, stoot af en staat in de lucht, bijna onhandelbaar. Ze zal een nachtmerrie bedoelen, geen droom. Maar we gaan door, laten ons niet afschrikken  door wat extra uurtjes werk. 
Ik hou u op de hoogte.
Toen ik vanmorgen, 3 december, wakker werd, was het eerste waar ik aan dacht....jawel, zijde! Met mijn betere helft hebben we de ketting nu op het getouw. Alle binddraden zijn verwijderd, nu kan ik verder met strak trekken en dan door de hevels gaan halen. Ik zie de bui al hangen.

De lange ketting van dertien en een halve meter is volledig verwerkt tot een aantal sjaals. Het restant is verwerkt tot een kleurig lapje dat nog geen bestemming heeft, kakelbont met langs de randen de uitstekende draden die deze keer niet teruggeweven zijn.
  Er zal zeker een verwerking komen.

En vanmiddag heb ik het eerste deel van de nieuwe ketting geschoren. Een heel werk, omdat er met vijf kleuren gemengd wordt. En zijde ....statisch geladen plakt het aan je vingers, het zweeft naar alle kanten, klit aan elkaar, maar uiteindelijk is het resultaat heel mooi. Het scheerraam ligt gekanteld, dat geeft een vreemd beeld, inderdaad. Morgen komt de tweede helft van het scheerraam. Uit voorzorg heb ik vanavond het getouw helemaal intensief gestofzuigd. Je wil toch iets moois afleveren.

Lange weefsessies. Het resultaat mondt uit in een aantal shawls, heel anders dan wat ik tot nu toe weefde.
De reden is een opdracht, die ik probeer af te krijgen voor Kerstmis. Het zal er om spannen.
Nummer 4 is dezelfde binding als nummer 3, met dit verschil dat ik nu slechts één garen en kleur gebruik. 
Baby-alpaca!
Dit is de voorraad die gisteren is gekocht. Bedoeld om een luxe shawl van te weven. Zijde en Baby alpaca.

De aflopende week was een drukke, volbezette week. Diverse bezoeken aan een dokter, afspraak met vrienden, een echo en foto-onderzoek, en alle vrije tijd besteed aan weven van shawls. De bestelling werd enthousiast ontvangen, de volgende is klaar voor wat het weven betreft, De afwerking volgt als de ketting helemaal óp is. 
  Op de rechter foto een close up van nummer 3. De binding die ik gebruikte voor het weven van mijn eindexamenstuk in Gent in 1989!
Een paar langgerekte bezoeken, een deel van het huishouden komt op mij neer, de auto in de garage, Vanmorgen een totaal onverwacht, maar heel gezellig bezoek dat uitliep op een lunch. En zo verlopen de weken.
Maar dat is allemaal vele malen beter dan maar zitten suffen, of, nog erger, TV kijken!

 Wat begon als basis voor een aantal theedoeken, is uitgegroeid tot basis voor een aantal shawls. Op de foto is de eerste te zien. En de tweede is in de maak. Hoe dat zo gekomen is? Ik had onverwacht bezoek en die wilde graag op de bestaande ketting een shawl. Een eerste klas kwaliteit katoen is de ideale grondslag voor een omslagdoek. De shawl is klaar, de franjes gedraaid, het etiket ingenaaid. Mijn klant is op de hoogte gebracht, volgende week hebben we beiden tijd om de overdracht te volbrengen. En we zijn allebei benieuwd.
De Hamburgreis heeft nog een nieuwe opdracht opgeleverd. Een royale omslagdoek in lichte, luchtige kleuren. Mét franjes. "Maak er maar iets moois van!" Dat zijn mooie opdrachten.