Blog van hans

Het kwam alledrie voorbij vandaag.
We waren vroeg op, een onrustige nacht met meerdere sanitaire stops.
Kan, met 83 jaar.
De dag was verdeeld in twee, drie delen. Een ochtend zonder veel omhanden te hebben. Na wat huishoudelijk werk heb ik het getouw ingeschakeld en weefde zes keer  het rapport, goed voor 120 inslagen.
De middaguren werden besteed aan het bijwonen van een crematieplechtigheid, weer in het crematorium waar ik gedemonstreerd heb tijdens de open dagen, wat jaren geleden.
Nu woonden we de uitvaart van een zus van mijn zwager bij. Het was werkelijk op het nippertje, de laatsten die naar binnen liepen waren wij! Er was geen enkele plaats meer vrij. maar de medewerkers brachten stoelen en een bank naar binnen. Dat was heel goed zitten.
Het betekende dat we na de afscheidsdienst als eersten langs de kist konden lopen om even stil te staan bij de overledene. 
's Morgens weef je aan een wade, de laatste  centimeters, een paar uur later zit je in een uitvaartdienst.
Zij was een plezante tante, altijd goed voor een opgewekt praatje, intelligent, grappig, vol belangstelling voor wat er maar voorbij komt.
Er was veel belangstelling.

Bericht van de Belgische connectie! Hij komt a.s. dinsdag, na Pinksteren, om enkele problemen op te lossen.
Nu is het zaak dat ik vóór die tijd de wade tot het einde toe geweven heb. En zoals het er nu uitziet gaat dat lukken.
Het zou mooi zijn om de laatste inslag met enig feestelijk vertoon af te maken. Om dan de spanning van het weefsel te halen en aan de achterkant van de ketting de schaar in de lap te zetten.
Wat dan volgt is het afwerken van de ketting. De resterende draden worden verwerkt in gedraaide franjes, afgezet met een knoop. En dat gebeurt dan aan voor- en achterkant.
Hier en daar stop ik dan nog wat losse draadjes in.
Nog enkele foto's en dan, ja, dat was het dan!

Weer een stap verder.
De verzwaring aan de beide uiteinden zijn over de achterbalk geholpen. Dat is één, en de evenaar is eveneens uit de ketting gehaald, dat is twéé!
Bij een volgende beurt gaan dan nog de kruislatten uit de ketting en dat betekent dat er wat meer ruimte is.
Het scheelt toch een paar centimeters extra weefsel. 
En daarmee heb ik voor vandaag een punt gezet.

Het gaat hard nu. Met minder dan 10 cm per dag neem ik geen genoegen meer!
Er zijn zelfs dagen dat ik 20 cm haal. Reken daarbij dat het allemaal dubbelweefsel is, dat wil zeggen 10 cm weven is 20 cm weefsel.
Alle ketting is al van de kettingboom, stilaan schuift het op naar de achterbalk.
 Een fles azijn aan de ene kant, een bos bouten aan de andere kant zorgen ervoor dat de zelfkanten, de zijzomen, strak gespannen blijven.
Dat zorgt weer voor een mooiere afwerking.
Maar:
"Het hoeft niet zo heel mooi te worden, mijn leven was ook niet altijd even mooi. Er waren periodes dat het op niks leek, net zo goed als dat er heel mooie tijden waren. Er mag gerust hier en daar een knoopje zichtbaar zijn."
Aldus de uitspraak van mijn  klant. En klant is koning, dus U vraagt, wij weven.

Deze keer gaat het over de wade die klaar ligt voor mijzelf. 
Alweer wat jaren geleden heb ik die gemaakt, samen met die voor mijn betere helft.
Mijn wade heb ik ge"weven", op een ondergrond van een weefsel met fouten, onverkoopbaar. Allerlei resten garens heb ik samengevoegd tot dikkere draden. Die draden heb ik doorgeregen op de foute ondergrond.
Om er een heel persoonlijke tint aan te geven vroeg ik mensen die wat betekend hebben, of nog betekenen in mijn leven "iets" te maken om op die wade te bevestigen. Iets wat ze zelf de moeite waard vonden, of vonden aansluiten bij de relatie die we hadden en hebben. Borduurwerk, haakwerk, tekening, applicatie, tekst, whatever. En dat is een hele verzameling geworden.
Al die bijdragen worden bevestigd op een apart geweven loper, die als sluitstuk over de dichtgevouwen wade komt te liggen. Op die manier wordt het lichaam nóg minder herkenbaar.
 Een fragment van de geleverde bijdragen.
En er tussendoor zie je een  klein fragment van de geregen ondergrond.
Er ontbrak nog een werkstuk. Ergens in de 90-er jaren van de vorige eeuw had ik in de klas een stagiaire die "het" direct in de vingers had. Al snel wist ik dat het een heel goede leerkracht zou worden. Die kreeg een baan bij mijn andere helft op school en zodoende bleven we contact houden. Een jaar of zo geleden organiseerden enkele collega's een reünie. En daar kwam de bijdrage ter sprake. We zijn een jaar verder en gisteren kreeg ik dan toch het kunstwerk. Wel een heftige lofzang op de mentor die ik destijds was.
Een mens zou van minder blozen!
Los van het werkstuk was het een heel genoeglijke middag, er kwamen heel wat oude runderen uit diverse sloten langs. 
Ik ben er heel blij mee.
Bij die gelegenheid heb ik mijn wade uit de verpakking gehaald en ja, ik ben er nog steeds tevreden over. Ze beantwoordt nog altijd aan wat ik probeer uit te drukken.
Natuurlijk kwamen ook de dagen langs dat ik in het crematorium zat om voor eventuele belangstellenden uit te leggen hoe je zo'n wade kunt gebruiken. Er kwamen allerlei vragen.
Dat was bij gelegenheid van 100 jaar cremeren in Nederland.
Geen opdrachten.
En heeft niets te doen met de wade waar ik nu aan werk.

Vandaag hebben we een "vrije" dag genomen. Een uitstapje naar Aken. De verzameling Musikengel is weer uitgebreid met een nieuwe muzikant, een "Engel mit Viola da Gamba". 
Maar toch even terug naar het weefwerk waar ik dagelijks aan werk.
En gisteren bereikte ik weer een punt, vier en een halve meter is geweven!
Met een duidelijke markering stuur ik dan een foto naar mijn "klant".
 

Een paar dagen verder en de reparatie voldoet helemaal.
Er zijn dan nu wel nog twee andere vervelende onderbrekingen, op onverwachte momenten, maar die wil ik laten oplossen door de Gent-connectie.
Hij is vandaag weer aan het werk gegaan, dan zal de binnengekomen post zeker behandeld worden.
Daar wacht ik op. Het werk kan desondanks verder gaan.
Na de reparatie heb ik alweer ruim 30 cm geweven.

 Het is gelukt! Na de nodige strubbelingen hebben we eindelijk de juiste schroefogen kunnen bemachtigen. Wat was het geval? De geleverde exemplaren waren te dik! De opgegeven maat was te zwaar. Toen ben ik op zoek gegaan naar een ander bedrijf dat dit spul eveneens per stuk levert. En gevonden in Voerendaal. Philip heeft ze opgehaald, hij was toch in Ubachsberg, en gisteravond lag hij al onder het getouw om de passende schroefogen te bevestigen. Dat ging heel wat gemakkelijker dan de oude exemplaren verwijderen. De nieuwe werden geplaatst, en na inschakeling en programmering kon ik proefdraaien.
En jawel! Geen enkel probleem, alles liep weer zoals het hoort. 
Kun je je mijn "JOECHEE!" voorstellen?

Gistermiddag kreeg ik al een berichtje van mijn contactpersoon in zake schroeven. De bestelling was binnen!
Vandaag gaat het niet meer lukken, we gingen naar een crematieplechtigheid waar de hulp ook aanwezig was. 
Met alle bijzonderheden rondom het herdenken van bevrijding en wat daar aan voorafging zal het wel even duren voor het getouw weer werkzaam zal zijn.

En dat betekende dat je dan vier maanden lang niet gekweld werd met een lepel levertraan!
Dan was het een periode van meer zon, warmte, buiten zijn, meer verse groenten en fruit.
Totdat de zomervakantiemaand, augustus, voorbij was. Dan begon  met het nieuwe schooljaar ook het slikken van de verplichte diklopende "lekkernij"!
Sanostol heette dat spul, enigszins oranje gekleurd, vettig, er werd gezegd dat het afkomstig was van walvissen, die, eenmaal gevangen, verwerkt werden tot talloze doeleinden.

Er werd een sinasappelachtig smaakje aan toegevoegd om het minder onaantrekkelijk te maken.
Dat Pinocchio in de maag van zo'n beest overleefde sprak ons natuurlijk enorm aan.
Maar ook Jonas overleefde een tocht in zo'n gigant zonder mankeren, hij werd zelfs afgeleverd op het opgegeven adres. 
Wie gelooft wordt zalig, we wachten op een nieuwe paus.
Die zal zeker niet zó op het Pieterplein in Rome opgehoest worden.

Ondertussen zijn nieuwe schroeven met haak besteld, ze zouden snel geleverd worden. De  Vlaamse connectie is op vakantie en heeft niets meer kunnen vinden.
Ik hoop dat de levering inderdaad snel geschiedt, dan kan ik weer verder met de wade.
Mijn opdrachtgever was eergisteren op bezoek, heel nieuwsgierig naar wat ik weef. De reactie was helemaal geweldig. Het werd even STIL!
Zelf had ik het resultaat van mijn werk ook nog niet gezien, we hebben het weefsel afgerold van de doekboom om te kijken. 
En, ja, een mooie lap gaat dat worden.