Weven

Vandaag werden dan eindelijk de plaatjes bezorgd die ik bestelde bij mijn Belgische connectie.
Vier dingetjes van niks, verpakt in een veel te grote doos , vol plastic kussentjes en plakband.
Het was nog zoeken waar het spul uiteindelijk verstopt zat. Maar ik heb ze gevonden!
 Nu nog de vervanging van de afgebroken plaat. We gaan het zien.

 Het is zover! 
Zojuist heb ik de laatste kettingdraden vanuit de hevels door het riet gehaald. De volgende handeling is het aanbinden van deze draden aan de doekboom, dan wordt de ketting op spanning gebracht, ja, en dan kan eindelijk proefgeweven worden. Het heeft wel heel lang geduurd, maar ja, volhouden is het motto.
Behalve deze klus heb ik vanmorgen ook nog alle paden en opritten gesprenkeld met azijn, een probaat middel dat voor een tijdje werkt tegen onkruid.
En, niet te vergeten, een grote pan soep staat af te koelen.

 Het is zo ver! Na heel wat strubbelingen, verkeerde schachten, vermoeidheid, dringender zaken, wat-niet-al, ben ik eindelijk klaar met het doorhalen van 2 x 600 draden door even zoveel heveloogjes. Een kwestie van stug doorgaan, van volhouden, van profiteren van het heldere weer, af laten weten toen het te heet was achter de ramen. Vandaag had ik zelfs verlichting nodig, zo somber was het qua weer.
De ketting is verdeeld over 20 schachten, steeds in groepen van 4, met een breedte van telkens 2 centimeter. 
Ik kan dubbelweven, ik kan patroontjes weven en dat ook nog eens afwisselen met elkaar. Voeg daarbij de vele kleuren die onderling mengen, het zal een vrolijk, kleurig doek worden.

Hoop ik.

 Dit afgebroken stukje is de boosdoener. Door af te breken van de tegenhanger aan schacht 14 kan deze niet meer de commando's opvolgen. Hij blijft laag. Om dit te herstellen is, vrees ik, een hoop uitbouwwerk nodig om een eventuele vervanging te monteren. Dat ligt sowieso buiten mijn vermogen. Ik hoop dat Thomas ergens tijd heeft om te komen en te repareren. Het hele gedoe kost weer een hoop tijd. In ieder geval moeten 80 draden opnieuw door de hevels gehaald woden. Er zijn leukere bezigheden, maar je wilt natuurlijk ook iets afleveren waar je zelf ook tevreden over bent.

Het doorhalen van de ketting door de hevels verliep heel voortvarend. Ondanks het met één oog kijken.
Tot het plotseling helemaal mis ging. Een klap, en geen beweging te krijgen. 
Schacht 14 blokkeerde volledig! 
Dan moet ik de beschermkast weghalen, proberen te ontdekken wat er mis gegaan is en kijken of er wat te repareren valt. Voorlopig is dat voor mij abacadabra, ik ben wever, geen electricien. Ik zie wel dat deze schacht en de tegengewichten blijven vasthangen, ze komen niet meer omhoog. Met wat gefriemel en gewrik komt er wel weer schot in de zaak, maar helaas reageert nummer 14 helemaal niet.
Lang proberen is zinloos. Zonder verdere experimenten, typ ik het adres van Thomas in en stuur hem een mail. Met de vraag of hij op afstand raad weet. Maar het is vakantietijd!
Afwachten.
Ondertussen heb ik een oplosing bedacht. Omdat ik voldoende schachten over heb kan ik de misser overslaan en daarvoor een vervanger nemen. Kost wel extra werk, maar ik kan wel vooruit. 

Hidd'm up, move'm on, Rawhide!
  Links de kast die om het electronicadeel van het getouw zit. Met twee schroeven zit ze vast. Achterdoor het hele blok dat via de computer de schachten in werking zet. En van die 24 schachten hapert er nu net een. Ik heb de hevels die niet nodig zijn naar de buitenkanten geschoven. Daarmee verkrijg je meer ruimte om de ketting gelijkmatig door te halen.
Op de rechterfoto zijn de zes bundeltjes die door andere groepen hevels gehaald zijn. Schacht 17 en 18 zijn de vervangers van 13 en 14. Het geheel zou nu weer naar behoren moeten werken.

Eindelijk heb ik weer eens een aantal bundels kunnen inrijgen in de hevels. Ik merk toch dat het langzamer gaat en dat het vermoeiender is dan voor de infarct in december. 
Het zij zo.
Ik ben al blij dat ik überhaupt nog kan doorhalen. 
Het lijkt wel of er steeds meer andere zaken gedaan moeten worden. Dan weer boodschappen, dan weer fitness, het regelen en reserveren van een vakantie, een concert, het blijft maar doorgaan. Op zich beter dan helemaal niets ondernemen, maar toch.

Gisteren was het twee jaar geleden dat mijn broer gestorven is. Zo'n dag zou opgaan aan van alles en weet ik niet wat, je denkt dan toch een keer vaker aan hem en aan hoe hij was en wat hij voor je betekende. Hoe hij, toen we kinderen waren, de spelregels manipuleerde in zijn voordeel, want hij moest winnen, met kaarten, met monopoly, straatspelletjes, hij was een haantje de voorste. Je bedenkt weer hoe hij over de "ijzeren brug" liep, ook dwars over de leggers, hoe hij de dakgoot doorliep om ballen naar beneden te gooien om verder te voetballen, wedstrijdje ruiten ingooien op de meisjesschool moest winnen, echt kattekwaad.
En je bedenkt hoe rustig hij werd naarmate de jaren verstreken, niets meer wilde, nergens meer naartoe ging, niet echt liet merken dat hij bezoek aangenaam vond.
Zijn betere helft dwong met 80 jaar een feestmiddag af, die hij achteraf toch waardeerde.

Hij ruste in vrede.

De eerste draadjes hebben hun plekje gekregen in het geheel van 2 x 600 draden die de ketting gaan vormen van het nieuwe weefsel met speciale bestemming.
Het kost wel wat meer tijd en moeite om te werken, het is ook vermoeiender dan voorheen, maar mijn rechteroog doet zijn werk heel goed.
En daar ben ik heel blij om.

Bijna een maand verder.
Het gedoe met de ontwrichte schouder, een nieuwe leesbril, die noodzakelijk werd, en een paar weken vakantie, die heel goed verlopen is.
Vanaf dat we instapten in de automobiel, totdat we weer uitstapten op dezelfde oprit, verliep alles vlekkeloos.
En bij al die meer of minder noodzakelijke zaken bleef het weven liggen.
Maar nu heb ik het werk weer opgenomen.
De proeflap die nog steeds op het getouw stond heb ik afgeknipt! Het moment dat je voor- en achterkant kunt zien blijft bijzonder.
Zeker als je ziet dat er geen fouten geweven zijn.

Mijn grote hobby sukkelt op een zeer laag pitje. Na de stevige val in Maastricht, heb ik nog steeds veel last van de rechterschouder en -arm. Onverhoedse bewegingen, zwaar tillen, harken, vegen, allemaal handelingen die hun tol vragen.
De geschoren ketting ligt te wachten op verdere bewerking. Op advies van de f-peut laat ik spinning en extra training van de gekwetste delen achterwege. Jammer, maar ik merk wel dat rust goed doet. En daar troosten we ons dan maar mee.

Eindelijk heb ik vanmiddag de laatste delen van de ketting geschoren. Het proeflapje staat nog op het getouw, daar moet nog even verder gewerkt worden. En dan begint het opbomen, door de hevels halen, in het riet schikken, aanbinden, controleren op fout-doorgehaalde draden, aanbinden (eventuele fouten), programmeren en " beginnen weven", zoals dat in Gent genoemd werd.
Zestig cm breed, tien draden per cm, in boven- en onderketting gaat het een heel karwei worden.
Ik hou u op de hoogte.